Objawy

Babka rośnie na różnych typach gleb, ale szczególnie lubi te wilgotne, żyzne lub gliniaste oraz zasobne w azot. Często można ją spotkać w sąsiedztwie lucerny, koniczyny, na wilgotnych ścierniskach oraz w innych uprawach wieloletnich. Występuje na pastwiskach, a także na terenach intensywnie użytkowanych: boiskach, trawnikach i w ogrodach. Ze względu na duże tempo rozwoju i dynamiczne rozprzestrzenianie jest chwastem trudnym w zwalczaniu. Babka zwyczajna ma krótkie kłącze, od którego odchodzą korzenie przybyszowe. Dorasta do ok. 10–40 cm, a jej wysokość jest ściśle uzależniona od warunków glebowych. Nie ma wyraźnej łodygi. Liście o owalnym kształcie tworzą rozetkę. Pierwsze młode listki są okrągłe lub eliptyczne, zwykle nagie, łukowato zakończone. Babka zwyczajna kwitnie i owocuje od czerwca do września. Kwiaty są niepozorne, drobne, w kolorze żółtobiałym lub zielonobrunatnym. Znajdują się na wydłużonych, brunatnych kwiatostanach. Rozmnaża się poprzez nasiona. W czasie suchych okresów, woreczki pyłkowe się otwierają, a nasiona rozpyla wiatr.