Objawy

Komosa biała zwyczajowo nazywana także: lebiodą, łobodą albo lebidą. Komosa biała to roślina o bardzo zróżnicowanych rozmiarach, w sprzyjających warunkach może osiągać nawet 2 metry wysokości.
Charakteryzuje się bardzo mocnym, długim, korzeniem palowym. Łodyga jest sztywna, gruba, wzniesioną oraz silnie rozgałęziona. Pierwsze liście młodych siewek są całobrzegie i mają owalny kształt, a ich ogonek liściowy jest cieńszy i dłuższy niż u starszych liści.
Zarówno liście jak i łodyga pokryte są bardzo drobnymi włoskami i wyglądają jakby były pokryte mączystym nalotem.
Komosa kwitnie od czerwca do października. Małe, zielonkawo białe kwiaty, zebrane są w gęste, kłosowe kwiatostany lub rozgałęzione wiechy, wyrastające na szczytach łodyg oraz w kątach liści. Po przekwitnieniu kwiaty przekształcają się w drobne, kuliste, czarne, lśniące nasiona otoczone szarą, sztywną owocnią. Jedna roślina w czasie wegetacji może wytworzyć od 200-500 do nawet ponad 20000 szt. nasion.
W uprawach szkodliwość komosy polega głównie na jego dużej konkurencyjności w stosunku do roślin uprawnych. Rozmnaża się, rozwija i rozrasta bardzo szybko, pobierając z gleby duże ilości składników odżywczych i wody. Bardzo szybko zaczyna zajmować coraz większa przestrzeń, pozbawiając rośliny uprawne nie tylko wody i związków mineralnych, ale również miejsca do rozwoju i światła słonecznego. Inwazyjność komosy wynika z jej dużej tolerancji na warunki siedliskowe, wytwarzanie ogromnej ilości nasion, które z łatwością rozsiewają się przy pomocy wiatru oraz możliwości kiełkowania niemal przez cały okres wegetacji.